Umowa dożywocia a zachowek

Definicja umowy dożywocia znajduje się w kodeksie cywilnym, który stanowi, iż w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, w szczególności: przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Umowa dożywocia może zostać ustanowiona wyłącznie na rzecz nieruchomości, co do której zbywca posiada pełną własność, udział we współwłasności lub prawo do użytkowania wieczystego. Przedmiotem umowy może być także gospodarstwo rolne i każda nieruchomość gruntowa. Nie ma jednakże możliwości aby przedmiot umowy dożywocia stanowiło spółdzielcze prawo własnościowe do lokalu.

Nieruchomość w chwili zawarcia umowy dożywocia zostaje obciążona prawem dożywocia (wpis w księdze wieczystej).

W określonych sytuacjach, prawo dożywocia może zostać zamienione na dożywotnią rentę.

Jak każda umowa, umowa dożywocia może zostać rozwiązana. Dokonuje tego sąd na wniosek zobowiązanego lub dożywotnika w wyjątkowych wypadkach.

W przypadku umowy dożywocia, spadkobiercom ustawowym nie przysługuje prawo do zachowku. Należy bowiem pamiętać, iż umowa dożywocia jest umową odpłatną. W przeciwieństwie zatem do nieruchomości przekazanej w formie darowizny, nieruchomość przekazana w ramach umowy dożywocia nie podlega zaliczeniu na schedę spadkową.